Dansen, lachen, creativiteit en emoties. Dat maakt ons Simply Human
Vreemd. Verwarrend. Ongemakkelijk. Dat waren de eerste indrukken bij aankomst in Corpus op donderdag 6 juni. Congresdeelnemers werden door avatars ontvangen, moesten zelf de QR-code scannen en eigenhandig hun badge maken. Gebakjes werden door robots aangeboden. Daar was werkelijk niets menselijks aan. Ook de ontvangst in de zaal werd gedaan door Dancy, de avatar van dagvoorzitter Nancy Rademaker. Maar dat onpersoonlijke, dat technologische en geautomatiseerde, zag je gaandeweg verdwijnen. Tijdens de lunch waren de avatars al vervangen door echte mensen. Deelnemers gingen de verbinding met elkaar maken. En aan het eind van de dag? Toen werd er gedanst en gelachen en spatte de energie eraf! En precies dat onderscheidt ons mensen van robots. 
Futuroloog Christian Kromme wist de aanwezigen met zijn verhaal aanvankelijk redelijk in de stress te helpen. Gelukkig gingen deelnemers aan het eind van de dag met een vrolijker beeld naar huis. Hij had het over de toekomst en hoe nieuwe technologieën, zoals kunstmatige intelligentie, diepere impact gaan hebben op eigenlijk elk aspect van ons leven.
De grote vraag is natuurlijk: hoe voorspel je die toekomst? Net als de verzekeraars in de zaal heeft hij – uiteraard en tegelijkertijd ´helaas´ – geen glazen bol. Jammer, want het had veel premie uitkering kunnen schelen. 30 minuten lang zaten deelnemers op het puntje van hun stoel toen hij het had over de toekomst en over geavanceerde technologieën. Deelnemers moesten wel eerst het verleden leren begrijpen en ze kregen ook een lesje biologie. Ze zaten niet voor niets in het gebouw van Corpus dat een menselijk lichaam voorstelt. Christian is er namelijk heilig van overtuigd dat ons menselijk lichaam een blueprint is voor de toekomst.
Christians achtergrond is in de technologie en zijn veronderstelling was altijd dat golven van verandering worden voortgedreven door technologie zelf. Totdat zijn pasgeboren dochtertje ongeneeslijk ziek werd, hij uit pure wanhoop zelf onderzoek ging doen en erachter kwam dat het eigenlijk helemaal niet om die technologie gaat. Technologie is slechts een tool. Het gaat om menselijke behoefte en menselijk gedrag.
Christian kwam er als het ware achter hoe de natuur en het lichaam gebruikt kunnen worden als blauwdruk voor herstel. Zijn dochtertje is dankzij zijn onderzoek gelukkig helemaal hersteld. Het gaf hem ook inzichten in hoe de wereld werkt. Christian ontdekte een patroon.
Menselijke cellen zijn door zeven grote, destructieve golven gegaan en daar gaan wij als samenleving ook doorheen. Waar het op neerkomt is dat er parallellen te zien zijn tussen biologie en de samenleving.
Christian gelooft dat er letterlijk en figuurlijk een vloedgolf van digitalisering en automatisering op ons afkomt. Dit zal in heel hoog tempo voor disruptie zorgen. Voor de meesten zal dit stress veroorzaken. Maar je kan die golf ook vanuit het perspectief van een surfer bekijken en in mogelijkheden denken. Die golf kan ons versnellen. En dat is precies wat techbedrijven ook doen.
Door rekening te houden met deze patronen zouden we de toekomst moeten kunnen voorspellen. Die patronen laten tevens zien dat wat er nu om ons heen gebeurt een natuurlijk proces is. We hoeven er dus niet bang voor te zijn. Sterker nog: we moeten deze ontwikkelingen juist in ons voordeel laten werken en gebruiken als tools. Daarnaast moeten we inzetten op iets wat technologie niet heeft: de soft skills. Wij kunnen dansen. Dat kan AI niet. Ergo: we moeten creativiteit en emoties blijven ontwikkelen om ons staande te houden in deze wereld.
En gedanst, dat werd er zeker. Eerst door een groep professionele dansers die het verschil lieten zien tussen de danscapaciteiten van robots (koud en kil) en mensen (opzwepend). En aan het eind van de dag weer, maar dan werd er door de zaal gedanst. Maar voor het zover was werd er uitgebreid gepraat, gelachen en genetwerkt tijdens de lunch. Na de lunch gingen de deelnemers door Corpus, op zoek naar het lichaamsdeel waar de door hen uitgekozen workshop plaatsvond. “Verrassend hoe creatief de sponsoren geweest zijn. Ze hebben zich stuk voor stuk aan de opdracht gehouden door een workshop te bedenken die past bij het thema ‘Simply Human’ en bij het lichaamsdeel dat hen toegewezen was”, zo reageerde de congrescommissie. 
De rest van de dag kenmerkt zich door een scherpe Nancy Rademaker die drie jong professionals van Young Insurance – Hanna de Leeuw, Eda Coskun en Simon Hoogveld – met vragen bestookte. Heel bijzonder hoe gemakkelijk de jeugd zich op zo’n podium beweegt en moeiteloos de ingewikkeldste vragen beantwoordt.
Ook voorzitter Albert van Haastrecht werd naar voren gehaald. Zijn mening over het congres en het thema ervan? Albert is ervan overtuigd dat de markt de menselijke kant ook van groot belang vindt. “Het gaat erom om anderen te zien en te spreken. Om van elkaar te leren en elkaar beter te leren kennen. Ervaringen en visies delen, maar vooral de persoon – de mens – te ontmoeten waarmee een belangrijke overeenkomst wordt aangegaan. De volle zaal en het wederom grote aantal sponsoren tonen aan dat het menselijke contact belangrijk, zo niet de basis is voor de succesvolle samenwerking. Ik wil van de gelegenheid gebruikmaken om het congresteam hartelijk te bedanken. Ook iedereen hier in de zaal wil ik danken voor hun aanwezigheid. En natuurlijk een speciaal hartelijk dank voor de vele sponsoren die dit geweldige evenement mede mogelijk hebben gemaakt. Goed dat jullie allen er zijn op dit congres dat de naam Simply Human heeft meegekregen. Our business is not Simple, but good to have Humans like you around.”
De door Aon in het leven geroepen NARIM Young Risk Manager Scholarship Award werd, na een mooi verhaal van voormalig winnaar Bonny Lepidis en Managing Director van Aon Global Risk Consulting Alex van den Doel, door Yelani Rojas Morales (ja, ja, klik maar als je er meer over wil lezen) in ontvangst genomen. De traditionele NARIM Award werd door Lea Lelijveld van Cingelshouck uitgereikt aan Head of Insurance & Risk Management van Royal Philips, Pim Moerman (ook hier mag je op klikken als je nieuwsgierig bent naar het verhaal). Het was een en al feest. 
Het congres eindigde op misschien wel net zo’n ongemakkelijke manier als het begon: met een sessie geleid door Doortje en Annelies van Energy Up. Gelukkig nam dat gevoel van ongemak vrij snel af en kwam de feeststemming er goed in. Koptelefoons op en gewoon doen wat Doortje en Annelies aangaven. Na een soort van stretchmoment wat de nodige endorfine opleverde werd de zaal middels een workout volgepompt met dopamine, oxytocine en serotonine. Al stuiterend verlieten de congresgangers de zaal. Op naar de borrel en het diner.
NARIM-bestuursleden Hanneke van Oss en Karina Broersen hebben met hun team een topdag neergezet! Het programma, de passende locatie, de geweldige sprekers en intermezzo’s. Het had niet beter gekund. De volgende congrescommissie zal er een grote kluif aan hebben om dit succes te evenaren. Laat staan een nog beter event neer te zetten.
De hoop van dagvoorzitter Nancy dat de angst voor technologie zou worden weggenomen lijkt gelukt. Veel deelnemers gaven aan dat ze inzien dat ze technologie moeten inzetten om er met z’n allen beter van te worden. Maar, het gaat niet alleen om technologie. Het gaat om technologie én de mens. Het is die tweedeling die ons verder brengt.
